Maseczka – obowiązek czy możliwość?
Z uwagi na stan pandemii, obowiązek zakrywania ust i nosa obowiązuje w obiektach i placówkach handlowych lub usługowych oraz na targowiskach (straganach). Zobligowani do przestrzegania zakazu są zarówno klienci, jak i pracownicy obsługi wyżej wymienionych obiektów. Czy noszenie maski bądź zakrywanie nosa i ust w inny sposób jest obowiązkiem, czy powinno być traktowane jako zalecenie? Jak powyższe jest traktowane przez wymiar sprawiedliwości?
W teorii na powyższe pytanie powinien odpowiadać art. 54 kodeksu wykroczeń, wedle którego kto nie stosuje się do przepisów porządkowych o zachowaniu się w miejscach (w tym przypadku – osoba zobowiązania do obowiązku zasłaniania nosa i ust), może zostać ukarany mandatem do 500 zł. Sprzeciw co do przyjęcia mandatu powoduje, że policja kieruje sprawę do rozpoznania przez Sąd. Jednakże ten może odmówić wszczęcia postępowania przeciwko „obwinionemu”. Dlaczego?
Zgodnie z poglądem wielu praktyków prawa, powszechny obowiązek zasłaniania ust nie ma podstawy prawnej, która pozwoliłaby go egzekwować. Zgodnie z art. 46b ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, można ustanowić obowiązek stosowania środków profilaktycznych tylko wobec osób podejrzanych o chorobę lub zachorowanie, nie zaś u wszystkich osób, w tym zdrowych. Zgodnie zaś ustawą, osobą podejrzaną o chorobę zakaźną jest ta, u której występują objawy kliniczne lub odchylenia od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych, a podejrzaną o zakażenia to ta, u której występują objawy albo miała styczność ze źródłem zakażenia. Nakładanie tego obowiązku na wszystkich, uznać należy za nieprawidłowe – brak bowiem podstaw do uznania, że każdy jest osobą, która “miała styczność ze źródłem zakażenia”, a charakter czynnika zakaźnego i okoliczności styczności uzasadniają podejrzenie zakażenia.
Z powyższego założenia wychodzą również Sądy, które zaczęły odmawiać wszczęcia postępowania przeciwko obwinionym (w tym np. Sąd Rejonowy w Kościanie w postanowieniu z 3 czerwca 2020 roku, sygn. II W 71/20).
